فهرست مطالب
Toggleدرمان اضطراب
اختلالات اضطرابی گروهی از بیماریهای سلامت روان هستند که باعث ترس، وحشت و سایر علائم میشوند که با موقعیت تناسب ندارند. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، فوبیاهای خاص و اختلال اضطراب اجتماعی. درمان مؤثر است و معمولاً شامل دارو و رواندرمانی (گفتار درمانی) میشود.
موضوع | خلاصه |
درمان اضطراب | اختلالات اضطرابی با ترس و وحشت همراه هستند و با درمان قابل کنترلاند که شامل دارو و گفتار درمانی است. |
علائم اضطراب | شامل علائم روانی مثل ترس و نگرانی و علائم جسمی مثل تپش قلب و بیقراری است. |
انواع اختلالات اضطرابی | اختلال اضطراب فراگیر، آگورافوبیا، اختلال وحشتزدگی، فوبیاهای خاص و اختلال اضطراب اجتماعی. |
علل اختلالات اضطرابی | میتواند به علت عدم تعادل شیمیایی، تغییرات مغزی، ژنتیک و عوامل محیطی باشد. |
تشخیص اختلالات اضطرابی | از طریق ارزیابی پزشکی و معیارهای DSM-5 توسط متخصصان سلامت روان انجام میشود. |
درمان اختلالات اضطرابی | شامل داروها مثل ضد افسردگی و بنزودیازپینها و رواندرمانی همچون CBT است. |
پیشگیری و مراقبت | پیشگیری کامل ممکن نیست، اما درمان زودهنگام و مدیریت استرس میتواند کمککننده باشد. |
اختلالات اضطراب یکی از رایجترین مسائل روانی محسوب میشوند که میتوانند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد بگذارند. این اختلالات میتوانند به شکلهای مختلفی از جمله اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی، حملات پنیک و فوبیاها بروز پیدا کنند. شناخت بهموقع علائم و نشانههای این اختلالات اولین قدم برای رویارویی با آنها و جستجوی درمان مناسب است. افزایش درک عمومی از اختلالات اضطرابی و کاهش تابوهای مرتبط با آن میتواند به تشویق افراد برای جستجوی کمک حرفهای و روانشناختی کمک کند.
یکی از موثرترین روشهای درمان اختلالات اضطرابی استفاده از درمان شناختی-رفتاری (CBT) است. این روش درمانی تمرکز بر تغییر الگوهای فکری مخرب و رفتارهای نامطلوب دارد و معمولاً شامل مجموعهای از جلسات با یک روانشناس یا درمانگر متخصص است. تکنیکهای CBT به فرد کمک میکند تا تفکرات غیرمنطقی را شناسایی و با آنها مقابله کند. علاوه بر این، روشهای دیگری نظیر مدیتیشن، تمرینات تنفسی و تکنیکهای آرامسازی نیز میتوانند در کاهش علائم اضطراب موثر باشند و به فرد کمک کنند تا آرامش بیشتری را تجربه کند.
از جمله دیگر روشهای موثر برای درمان اختلالات اضطرابی، درمان دارویی است که میتواند شامل مصرف داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشد. این داروها باید تحت نظر پزشک و پس از ارزیابی دقیق وضعیت فرد تجویز شوند تا از اثرات جانبی نامطلوب جلوگیری شود. همچنین، حمایت اجتماعی و حضور در گروههای حمایتی میتواند منبع ارزشمندی از آرامش و اطمینان برای فرد مبتلا به اختلالات اضطرابی باشد. از این رو، اهمیت برقراری ارتباط با دیگر افراد و بهرهگیری از تجربیات مشترک نمیتوان غافل شد.
اختلال اضطراب چیست؟
اختلال اضطراب نوعی بیماری سلامت روان است. اگر اختلال اضطراب دارید، ممکن است به چیزها و موقعیتهای خاصی با ترس و وحشت پاسخ دهید. همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب، مانند تپش قلب و تعریق را تجربه کنید.
داشتن مقداری اضطراب طبیعی است. اگر مجبور باشید با مشکلی در محل کار مقابله کنید، به مصاحبه بروید، در آزمونی شرکت کنید یا تصمیم مهمی بگیرید، ممکن است احساس اضطراب یا عصبی بودن کنید. کمی اضطراب حتی میتواند مفید باشد – به ما کمک میکند موقعیتهای خطرناک را تشخیص دهیم و توجه ما را متمرکز میکند تا ایمن بمانیم.
اما یک اختلال اضطراب فراتر از عصبی بودن و ترس خفیفی است که ممکن است گاه به گاه احساس کنید. اختلال اضطراب زمانی اتفاق میافتد که:
- اضطراب در توانایی شما برای عملکرد اختلال ایجاد میکند.
- واکنشهای شما اغلب با موقعیتها متناسب نیست (واکنشهای بیش از حد).
- شما نمیتوانید پاسخهای خود را به موقعیتها کنترل کنید.
کودکان، نوجوانان و بزرگسالان میتوانند اختلالات اضطرابی را تجربه کنند. زنان و افرادی که در بدو تولد به عنوان زن تعیین شدهاند، تقریباً دو برابر بیشتر از مردان و افرادی که در بدو تولد به عنوان مرد تعیین شدهاند، به این اختلال مبتلا میشوند.
اختلالات اضطرابی میتوانند گذراندن روز را دشوار کنند. خوشبختانه، درمانهای مؤثری برای این بیماریها وجود دارد.
انواع اختلالات اضطرابی
طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) انجمن روانپزشکی آمریکا، انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد. این کتابچه راهنمای مرجع استاندارد برای تشخیص بیماریهای سلامت روان است. انواع اختلالات اضطرابی عبارتند از:
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD): این بیماری باعث ترس، نگرانی و احساس مداوم غرق شدن میشود. با نگرانی بیش از حد، مکرر و غیرواقعی در مورد چیزهای روزمره، مانند مسئولیتهای شغلی، سلامتی یا کارهای روزمره مشخص میشود.
- آگورافوبیا: این بیماری باعث ترس شدید از غرق شدن یا ناتوانی در فرار یا دریافت کمک میشود. افراد مبتلا به آگورافوبیا اغلب از مکانهای جدید و موقعیتهای ناآشنا، مانند مناطق بزرگ و باز یا فضاهای بسته، جمعیت و مکانهای خارج از خانه خود اجتناب میکنند.
- اختلال وحشتزدگی: این بیماری شامل حملات پانیک غیرمنتظره متعدد است. ویژگی اصلی این بیماری این است که حملات معمولاً بدون هشدار اتفاق میافتند و به دلیل بیماری دیگری روانی یا جسمی نیستند. برخی از افراد مبتلا به اختلال پانیک نیز آگورافوبیا دارند.
- فوبیاهای خاص: فوبیا زمانی است که چیزی باعث میشود شما ترس یا اضطرابی را احساس کنید که آنقدر شدید است که به طور مداوم و شدید زندگی شما را مختل میکند. صدها نوع مختلف فوبیا وجود دارد و تقریباً برای همه آنها یک تشخیص وجود دارد: فوبیای خاص. فقط یک فوبیا، آگورافوبیا، یک تشخیص متمایز است.
- اختلال اضطراب اجتماعی: این بیماری (که قبلاً به عنوان فوبیای اجتماعی شناخته میشد) زمانی اتفاق میافتد که شما ترس شدید و مداوم از قضاوت منفی و/یا مشاهده شدن توسط دیگران را تجربه میکنید.
- اختلال اضطراب جدایی: این بیماری زمانی اتفاق میافتد که شما هنگام جدا شدن از یکی از عزیزان، مانند مراقب اصلی، اضطراب بیش از حد احساس میکنید. در حالی که اضطراب جدایی در نوزادان و کودکان نوپا یک مرحله طبیعی از رشد است، اختلال اضطراب جدایی میتواند کودکان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار دهد.
- بیزبانی انتخابی: این بیماری زمانی اتفاق میافتد که شما به دلیل ترس یا اضطراب در موقعیتهای خاصی صحبت نمیکنید. این بیماری معمولاً کودکان خردسال را تحت تأثیر قرار میدهد، اما میتواند نوجوانان و بزرگسالان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
سایر بیماریهای سلامت روان دارای ویژگیهای مشترکی با اختلالات اضطرابی هستند. این موارد شامل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال استرس حاد و اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) است. اما انجمن روانپزشکی آمریکا آنها را به عنوان شرایط متمایز و نه اختلالات اضطرابی طبقهبندی میکند.
اختلالات اضطرابی چقدر شایع هستند؟
اختلالات اضطرابی برخی از شایعترین بیماریهای سلامت روان هستند:
- فوبیاهای خاص تا 12 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد.
- اختلال اضطراب اجتماعی حدود 7 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد.
- اختلال اضطراب فراگیر حدود 3 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد.
- آگورافوبیا تا 1.7 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد.
- اختلال اضطراب جدایی حدود 4 درصد از کودکان، 1.6 درصد از نوجوانان و تا 1.9 درصد از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد.
- بیزبانی انتخابی کمترین اختلال اضطرابی شایع است. این بیماری بین 0.47٪ و 0.76٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار میدهد.
علائم اختلالات اضطرابی چیست؟
علائم اختلالات اضطرابی بسته به نوع آن متفاوت است.
علائم روانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس پانیک، ترس، وحشت و ناراحتی
- احساس عصبی بودن یا تحریکپذیری
- افکار وسواسی و غیرقابل کنترل
- مشکل در تمرکز
علائم جسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بیقراری
- تپش قلب
- تنگی نفس
- تنش عضلانی
- دستهای سرد یا عرق کرده
- خشکی دهان
- حالت تهوع
- بیحسی یا سوزن سوزن شدن در دستها یا پاهای شما
- مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن (بیخوابی)
اگر شما یا فرزندتان این علائم را به طور مکرر تجربه میکنید، مهم است که با پزشک یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
چه چیزی باعث اختلالات اضطرابی میشود؟
مانند سایر انواع بیماریهای سلامت روان، محققان دقیقاً نمیدانند چه چیزی باعث اختلالات اضطرابی میشود. اما آنها فکر میکنند ترکیبی از عوامل در این امر نقش دارند:
- عدم تعادل شیمیایی: چندین انتقالدهنده عصبی و هورمون در اضطراب نقش دارند، از جمله نوراپی نفرین، سروتونین، دوپامین و گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA). عدم تعادل در این مواد شیمیایی میتواند به اختلال اضطراب کمک کند.
- تغییرات مغز: بخشی از مغز شما به نام آمیگدال نقش مهمی در مدیریت ترس و اضطراب دارد. مطالعات نشان میدهد که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، فعالیت آمیگدال را در پاسخ به نشانههای اضطراب افزایش میدهند.
- ژنتیک: اختلالات اضطرابی در خانوادههای بیولوژیکی رایج است. این نشان میدهد که ژنتیک ممکن است نقشی داشته باشد. اگر یکی از بستگان درجه یک شما (والد بیولوژیکی یا خواهر و برادر) اختلال اضطراب داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن باشید.
- عوامل محیطی: استرس شدید یا طولانی مدت میتواند تعادل انتقالدهندههای عصبی را که خلق و خوی شما را کنترل میکنند تغییر دهد. تجربه استرس زیاد در یک دوره طولانی میتواند به اختلال اضطراب کمک کند. تجربه یک رویداد آسیبزا نیز میتواند باعث اختلالات اضطرابی شود.
اختلالات اضطرابی چگونه تشخیص داده میشوند؟
اگر شما یا فرزندتان علائم اختلال اضطراب را تجربه میکنید، به پزشک مراجعه کنید. آنها با یک ارزیابی پزشکی شروع میکنند. آنها یک معاینه فیزیکی انجام میدهند و در مورد سابقه پزشکی شما، هر دارویی که مصرف میکنید و اینکه آیا یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص داده شده است، سؤال میکنند.
هیچ آزمایش خون یا اسکن تصویری وجود ندارد که بتواند اختلالات اضطرابی را تشخیص دهد. اما پزشک شما ممکن است برخی از این آزمایشها را برای رد شرایط فیزیکی که ممکن است باعث علائم شما شوند، مانند پرکاری تیروئید، انجام دهد. اگر علت فیزیکی زمینهای وجود نداشته باشد، پزشک شما ممکن است شما را به یک
متخصص سلامت روان ارجاع دهد.
یک متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، مصاحبه یا نظرسنجی انجام میدهد و در مورد علائم، عادات خواب و سایر رفتارهای شما سؤال میکند. آنها از معیارهای موجود در DSM-5 انجمن روانپزشکی آمریکا برای تشخیص اختلالات اضطرابی استفاده میکنند.
به طور معمول، ارائهدهنده تشخیص را بر اساس موارد زیر قرار میدهد:
- علائم گزارش شده شما، از جمله شدت آنها و مدت زمان آنها
- بحث در مورد اینکه چگونه علائم در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد میکنند
- مشاهده نگرش و رفتار شما توسط ارائهدهنده
اختلالات اضطرابی چگونه درمان میشوند؟
اختلال اضطراب مانند هر بیماری دیگری است که نیاز به درمان دارد. شما نمیتوانید آن را از بین ببرید. این موضوع انضباط شخصی یا نگرش نیست. محققان در چند دهه گذشته پیشرفت زیادی در درمان بیماریهای سلامت روان داشتهاند. ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی شما یک برنامه درمانی متناسب با شما تنظیم میکند. برنامه شما ممکن است شامل ترکیبی از دارو و رواندرمانی (گفتار درمانی) باشد.
دارو برای اختلالات اضطرابی
داروها نمیتوانند اختلال اضطراب را درمان کنند. اما آنها میتوانند علائم را بهبود بخشند و به شما کمک کنند بهتر عمل کنید. داروهای اختلالات اضطرابی اغلب شامل موارد زیر میشوند:
- داروهای ضد افسردگی: در حالی که آنها عمدتاً افسردگی را درمان میکنند، این داروها میتوانند به اختلالات اضطرابی نیز کمک کنند. آنها نحوه استفاده مغز شما از مواد شیمیایی خاص را برای بهبود خلق و خو و کاهش استرس تنظیم میکنند. داروهای ضد افسردگی ممکن است مدتی طول بکشد تا عمل کنند، بنابراین سعی کنید صبور باشید. SSRIها و SNRIها انواع داروهای ضد افسردگی برای اضطراب هستند. داروهای ضد افسردگی سه حلقهای گزینه دیگری هستند، اما عوارض جانبی بیشتری ایجاد میکنند.
- بنزودیازپینها: این دسته از داروها ممکن است اضطراب، وحشت و نگرانی شما را کاهش دهند. آنها به سرعت عمل میکنند، اما میتوانید نسبت به آنها تحمل ایجاد کنید. آنها همچنین پتانسیل اعتیادآوری دارند، بنابراین باید با احتیاط مصرف شوند. ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی شما ممکن است یک بنزودیازپین را برای کوتاه مدت تجویز کند و سپس شما را از آن جدا کند. بنزودیازپینهایی که میتوانند به درمان اختلالات اضطرابی کمک کنند عبارتند از آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام و لورازپام. لورازپام قویتر است یا کلوزپام؟
- مسدودکنندههای بتا: این داروها میتوانند به کاهش برخی از علائم فیزیکی اختلالات اضطرابی، مانند ضربان قلب سریع، لرزش و لرز کمک کنند. آنها جنبههای روانی اختلالات اضطرابی را درمان نمیکنند.
ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی شما با شما همکاری خواهد کرد تا ترکیب و دوز مناسب دارو را پیدا کند. بدون مشورت با پزشک خود، دوز را تغییر ندهید یا مصرف داروها را قطع نکنید. آنها شما را زیر نظر خواهند داشت تا مطمئن شوند که داروها بدون ایجاد عوارض جانبی منفی کار میکنند.
رواندرمانی برای اختلالات اضطرابی
“رواندرمانی”، که به آن گفتار درمانی نیز گفته میشود، اصطلاحی برای انواع تکنیکهای درمانی است که هدف آن کمک به شما در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است. یک ارائهدهنده سلامت روان در مورد استراتژیهایی صحبت میکند تا به شما کمک کند اختلال اضطراب را بهتر درک و مدیریت کنید. رویکردها عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT): این رایجترین نوع رواندرمانی برای کمک به مدیریت اختلالات اضطرابی است. CBT برای اضطراب به شما میآموزد که الگوهای فکری و رفتارهایی را که منجر به احساسات مشکلساز میشوند، تشخیص دهید و شناسایی کنید. سپس روی تغییر افکار و واکنشهای خود به موقعیتهای محرک کار میکنید.
- درمان مواجهه: این نوعی درمان است که در آن یک متخصص سلامت روان یک محیط امن برای قرار دادن شما در معرض ترسهایتان ایجاد میکند. ترسها ممکن است چیزها، موقعیتها و/یا فعالیتها باشند. درمان مواجهه به شما کمک میکند تا نشان دهید که قادر به مقابله با ترسهای خود هستید. شما یاد خواهید گرفت که باورهای جدید و واقعبینانهتری را به چیزهایی که از آنها میترسید، پیوند دهید. شما با تجربه ترس راحتتر خواهید شد.
آیا میتوانم از ابتلا به اختلال اضطراب جلوگیری کنم؟
در حال حاضر، هیچ راه شناخته شدهای برای جلوگیری از اختلالات اضطرابی وجود ندارد. اما میتوانید با درمان بسیاری از مسائل مرتبط را کاهش دهید. درخواست کمک به محض ظاهر شدن علائم میتواند به کاهش اختلال در زندگی شما کمک کند.
پیشآگهی برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی چیست؟
در صورت عدم درمان، اختلالات اضطرابی میتوانند منجر به عوارض جدی شوند، از جمله:
- مشکل در موقعیتهای اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی
- اختلالات مصرف مواد، از جمله اختلال مصرف الکل
- اختلال افسردگی اساسی
- خودکشی (در موارد اضطراب شدید)
اضطراب مداوم همچنین خطر ابتلا به حوادث قلبی، مانند حمله قلبی را افزایش میدهد.
به همین دلیل است که اگر اختلال اضطراب دارید، مراجعه به پزشک بسیار مهم است. درمان مؤثر است. درمان مناسب میتواند به بهبود کیفیت زندگی، روابط و بهرهوری شما کمک کند. همچنین میتواند از سلامت کلی شما حمایت کند.
چگونه میتوانم در صورت ابتلا به اختلال اضطراب از خودم مراقبت کنم؟
گذشته از درخواست کمک پزشکی حرفهای و درمان، استراتژیهای خاصی میتوانند به شما در مدیریت اختلال اضطراب و مؤثرتر کردن درمان کمک کنند. آنها عبارتند از:
- مدیریت استرس: استرس مزمن یا شدید، اختلالات اضطرابی را بدتر میکند. تکنیکهای مدیریت استرس، مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، ذهن آگاهی و ورزش منظم را بررسی کنید.
- گروههای حمایتی: شرکت در یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به اضطراب – حضوری یا آنلاین – میتواند فرصتهایی را برای ارتباط با دیگران، به اشتراک گذاشتن تجربیات و یادگیری استراتژیهای مقابلهای مختلف فراهم کند.
- آموزش: کسب اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت خود و آموزش عزیزان میتواند به شما و آنها کمک کند تا شرایط را بهتر درک کرده و حمایت ارائه دهید.
- محدود کردن یا اجتناب از کافئین: کافئین میتواند علائم فیزیکی اضطراب را بدتر کند. اگر نگران میزان مصرف کافئین خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
چه زمانی باید برای اضطراب به پزشک مراجعه کنم؟
پزشک شما شریک شما در مراقبت شماست. اگر احساس میکنید درمان اختلال اضطراب مؤثر نیست یا در مورد داروی خود سؤالی دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. با هم میتوانید بفهمید که چگونه به بهترین شکل پیش بروید.
سوالات متداول درباره اضطراب
اختلال اضطراب یک بیماری سلامت روان است که باعث ترس، وحشت و سایر علائم نامتناسب با موقعیت میشود. این اختلال زمانی رخ میدهد که اضطراب در عملکرد شما اختلال ایجاد کند، واکنشهای شما اغلب با موقعیتها متناسب نباشند و نتوانید پاسخهای خود را کنترل کنید.
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، آگورافوبیا، اختلال وحشتزدگی، فوبیاهای خاص، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی و بیزبانی انتخابی.
علائم اختلالات اضطرابی بسته به نوع آن متفاوت است، اما ممکن است شامل علائم روانی مانند احساس پانیک، ترس، نگرانی، بیقراری، افکار وسواسی و مشکل در تمرکز، و همچنین علائم جسمی مانند تپش قلب، تنگی نفس، تنش عضلانی، تعریق، خشکی دهان، حالت تهوع، بیحسی یا سوزن سوزن شدن و بیخوابی باشد.
علت دقیق اختلالات اضطرابی ناشناخته است، اما ترکیبی از عوامل، از جمله عدم تعادل شیمیایی در مغز، تغییرات مغزی، ژنتیک و عوامل محیطی مانند استرس شدید یا طولانی مدت و تجربیات آسیبزا، میتواند در ایجاد آنها نقش داشته باشد.
تشخیص اختلالات اضطرابی شامل ارزیابی پزشکی توسط پزشک و مصاحبه یا نظرسنجی توسط متخصص سلامت روان است. متخصصان سلامت روان از معیارهای DSM-5 برای تشخیص استفاده میکنند و این تشخیص بر اساس علائم گزارش شده، تأثیر آنها بر زندگی روزمره و مشاهدات رفتار بیمار است.
درمان اختلالات اضطرابی معمولاً شامل ترکیبی از دارو و رواندرمانی است. داروها میتوانند علائم را بهبود بخشند و به عملکرد بهتر کمک کنند، در حالی که رواندرمانی به شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتاری ناسالم کمک میکند.
در حال حاضر هیچ راه شناخته شدهای برای پیشگیری کامل از اختلالات اضطرابی وجود ندارد، اما درمان زودهنگام میتواند به کاهش شدت علائم و اختلال در زندگی کمک کند.
اختلالات اضطرابی درمان نشده میتوانند منجر به عوارض جدی مانند مشکلات اجتماعی، اختلالات مصرف مواد، افسردگی اساسی و حتی خودکشی شوند. با این حال، درمان مؤثر است و میتواند کیفیت زندگی، روابط و بهرهوری را بهبود بخشد.
علاوه بر درمان حرفهای، میتوانید با مدیریت استرس، شرکت در گروههای حمایتی، آموزش در مورد بیماری خود، محدود کردن مصرف کافئین و ارتباط منظم با ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی خود، به مدیریت اختلال اضطراب کمک کنید.
اگر علائم اختلال اضطراب را تجربه میکنید یا احساس میکنید که درمان فعلی شما مؤثر نیست، یا اگر در مورد داروهای خود سؤالی دارید، باید با پزشک خود تماس بگیرید.
من این مقاله رو خوندم و میگم خیلی خوب و جامع بود، چون تو این مدت که از اضطراب و استرس شدید رنج میبردم، تازه فهمیدم چقدر میتونسته این مسئله پیچیده باشه. خوندن درباره انواع اختلالات اضطراب به آدم دید خوبی میده که بفهمه چی سرش میاد. این پنج روش درمان اختلالات اضطرابی هم به نظرم خیلی کاربردی بود، فقط میشه بگین این روشها برای چه نوع اضطرابی بیشتر استفاده میشن؟من دوست دارم بدونم این روشها چقدر زمان میبره تا اثر کنن و چجوری میشه فهمید که دارن کار میکنن؟ چون فکر میکنم خیلیها پرسشهایی مثل من دارن و دنبال جوابای مشابهان.
راستش من تا حالا فکر میکردم اضطراب چیزی نیست که بشه کنترلش کرد ولی وقتی این مقاله رو خوندم به نظرم اومد که واقعا راههایی برای درمان اختلالات اضطرابی وجود داره. با اینکه هنوز مطمئن نیستم همیشه کار کنه ولی دیدن کسایی که تونستن با این روشها بهتر بشن به آدم امید میده. میشه خواهشا یه توضیح بیشتری در مورد تاثیرات طولانیمدت این روشها بگین؟اصلا اختلالات اضطراب همیشه نیاز به درمان داره یا میتونه خود به خود بهتر بشه؟بیشتر درباره این مسئله دوست دارم بدونم و امیدوارم مطالب بیشتری ببینم.
اختلالات اضطراب واقعاً مسئلهایه که زیاد دربارش شنیدم اما نمیدونستم که انقدر میتونه پیچیده باشه. وقتی دیدم تو این مقاله پنج درمان اختلالات اضطرابی توضیح داده شده، خیلی خوشحال شدم چون به نظرم دستیابی به اطلاعات دقیق از اینکه چطور باید با اضطراب برخورد کنیم، خیلی مهمه. گفتم بخرمش ولی باید بگم این مقاله خیلی خوبه و به شخصه از راهکارهاش استفاده میکنم. چه جوری میشه فهمید که آدم داره درمان میشه؟و این درمانها عوارض جانبی هم دارن یا نه؟ خب خیلی دوست دارم از تجربیات بقیه تو این زمینه بشنوم، شاید اطلاعات بیشتری دستم بیاد.
خب منم بگم که یه مدت طولانیه دچار اضطرابم و الان که این مقاله رو خوندم، حس کردم بالاخره تونستم یه قدم درست بردارم واسه درمان اختلالات اضطرابی خودم. چیزایی که گفته بودن تو مقالات دیگه اینقدر مشخص و کاربردی نبود. میشه لطفاً یه توضیح بدین که این درمانها بیشتر برای چه نوعی از اختلالات اثر دارن؟اصلاً برای مشکل من هم مناسبه؟ چون مطمئنم بقیه هم مثل من دوست دارن در این باره بیشتر بدونن که بهتر استفاده کنن.
این مقاله باحال بود،اختلالات اضطراب همیشه برام سوال بود و این قدیمیا که میگفتن اضطراب آدمو اذیت کنه راست میگفتن.من نمیدونستم پنج درمان اضطراب چیه،یعنی مثلاً چی کار کنه آدم؟میگم اگه یه راهحل ساده داشته باشه که درجا کار کنه، خیلی عالی میشه.فکر کنم آدم باید کاری کنه که شروعش باشه بعدش دست خودش باشه یا نه اصلا ارجاعش بدن سمت یه متخصص حالا خودش میدونه باهاش چی کار کنه درسته؟
از وقتی این مطلب رو خوندم
انگار دیدم نسبت به اختلالات اضطراب تغییر کرده.همیشه فکر میکردم خیلی سخته کنترلش
ولی وقتی راهحلای درمان اختلالات اضطرابی رو دیدم
گفتم شاید بتونم کمکی برای خودم گیر بیارم.فقط یه چیز میخواستم بپرسم
راستی این درمانا چقدر طول میکشه نتیجه بده مهمونه یا بستگی به شخص داره؟ چون کلاً دوست دارم بدونم این چیزا اثرش چجوریه و چطوری میشه فهمید که واقعاً کار کرده یا نه، چون این روزا هرکی یه حرفی داره واسه گفتن و منم یه کم گیجم.
ببین پسر من یه مدت شدید دچار اختلالات اضطراب بود و داشتم دیگه قید همه چی رو میزدم تا اینکه با این مقاله روبرو شدم گفتم ببینم چیه، نوشتن پنج درمان اضطراب، منم گفتم امتحان کنم.به قدری خوب توضیح داده بودن که حالا امید دارم بره مدرسهش و کمتر استرس بگیره اصلاً کلی آروم شدم، اما خب یه سوال دارم که این روشها به این دلیل میخوام بدونم اگه ممکنه بیشترش رو توضیح بدین چرا چون خیلی برام جالبه بدونم چرا این درمانها باید خوب جواب بدن، در عوض اون همه سالهایی که اذیت شدیم.
وای بچهها من از این مقاله خیلی لذت بردم،چون نمیدونید چقدر به درمان اختلالات اضطرابی کمکم کرد. قبلاً هی میرفتم پیش دکتر و نتیجه نمیگرفتم. الان تازه فهمیدم که مشکل اصلی از کجا بوده. فقط راستی میشه بگین از این پنج درمان کدوماش برای مشکلات حادتر کارآیی داره؟ چون واقعاً دوست دارم بدونم کدوم روش سریعتر جواب میده و چجوری میشه فهمید که درمان موثر بوده یا نه؟آخه این روزها همه دنبال یک نتیجه سریع و مطمئن هستن.
خب میگم این بیماریهای اضطرابی پدرم در اومده بود از بس نمیدونستم باید چی کار کنه خلاصه همش فکر میکردم درمان اختلالات اضطرابی چیزی نیست که بشه به راحتی پیدا کرد اما این توضیحاتی که در مقاله بود خیلی به آدم امید میده مخصوصاً اون پنج روش که نوشته بودید که واسه کنترل اضطراب خیلی مفیده فهمیدم که آدم باید چجوری به خودش کمک کنه ولی خب هنوز سوال دارم که این درمانا واقعاً کار میکنه یا نه
من بیشتر آدمای اطرافم این مشکلات اختلالات اضطراب رو دارن و شاید به خاطر همینم باشه که این مقاله رو انتخاب کردم چون میخوام بفهمم چجوری این بیماری پدرمو در آورده، منم نمیدونم چی کار کنم حالا میگن پنج روش برای درمان اختلالات اضطرابی ولی کی به کیه هر کی یه چیزی میگه حالا میخواستم بپرسم کسی اینجا تونسته ازش استفاده کنه و نتیجهبگیره که منم به اونا بگم؟ نه اصلاً چرا بقیه هیچی نمیپرسن، یعنی همه میدونن و من تازه اومدم نمیدونم چی پرسیدم آخرش